In de nadagen van het jaar ontstaat een bijzondere atmosfeer die voor sommige mensen vreugdevol is. Mist, stilte, verdieping van gevoelens en niet te vergeten een explosie van warme kleuren wekken enthousiasme op in poëtische zielen. Herinneringen, vormen van melancholie die niet onprettig aanvoelen en bovenal een kalm soort onverbiddelijkheid stemmen hen blij in dit jaargetijde. Voor anderen is de herfst een tijd van rouw, om niet te zeggen van verschrikking. De kortere dagen en het voorbij zijn van de zomer vervult hen met somberte en tegenzin. Gevoelens alsof het bergafwaarts gaat nu, in stemming en gebeurtenissen, nemen de overhand. Het najaar als ingang naar een tunnel die maandenlang gaat duren, het verhaal van de kaarsen, de knusheid en de dichte gordijntjes ten spijt.
Hoe je het najaar ook beleeft of aanvoelt, opmerkelijk is dat de natuur juist in deze tijd uitbundig strooit met de kleur geel. Veel nog bloeiende bloemen en bladeren aan de bomen verwijzen daarmee naar die andere tijd. De lente. Want geel is de kleur waarmee het voorjaar begint, in het bijzonder in de bloei van forsythia’s en narcissen. Waarmee maar gezegd wil zijn dat in alles ook het andere zit. Een kwestie van zien? Tot slot kan worden opgemerkt dat de termen voor- en najaar iets van een oordeel bevatten waarvoor we wellicht gevoelig zijn…
RUIMTE VOOR EEN NIEUWE TIJD