Later
Bladstil staat alles
weerspiegeld
kruinen een steiger
struikgewas
en op zijn kop
het houten huis
voor later
als iedereen
is teruggekeerd
dan pas.
hoe weet je
hoe weet je of
de tijd nog klopt
of wat je denkt
nog zo mag heten
of de ruimte
nog wel leeft
en jij daarin
niet bent vergeten
hoe en wie en wat of waar?
je kunt alleen maar
antwoord geven
met de stappen die je zet,
geen mens
die daar voorbij kan komen
zo zijn we ingebed
Dat. Loflied op Amsterdam
Dat je in een bocht van de stad
Dat je achter een toren
Dat je uit een tram
Dat je over het water
Ja, dat je mij overal tegenkomt
Dat wij alles vergeten
Dat de zon zich spiegelt
Dat wij op een bankje
Dat wij aan de grachten
Ja, dat wij samen haring eten
Dat we ieder een jasje
Dat we ieder een traan
Dat we ieder een boekje
Dat we ieder een hart
Ja, dat we dat dan opendoen
Dat elke hoek van de dag
Dat ieder uur van de straat
Dat de stad die om geen einde vraagt
Dat de tijd die ons doodt
Ja, dat zij opnieuw en opnieuw en opnieuw
het leven maakt, het juichende leven
het rare bonte lieve leven
het uitbundige bestaan
Ja, dat je mij overal tegenkomt
En dat het nooit zal vergaan